Organik ve Anorganik (İnorganik) Bileşikler

Var olan bileşiklerin bir kısmı organik bir kısmı da anorganiktir. Bir gün içinde sayısını tespit edemeyeceğimiz kadar çok sayıda bileşikle etkileşmekteyiz. Peki bu bileşiklerden hangileri organik, hangileri anorganiktir? Bunu nasıl anlayabiliriz?

Bileşiklerin türünü formüllerine bakarak anlamamız mümkündür. Bunu kullandığımız bazı maddelerin formüllerine bakarak anlayabiliriz.

Anorganik maddelere; vazgeçilmez maddelerimizden biri olan sofra tuzunu (NaCl), kezzabı (HNO₃) ve karbon dioksiti (CO₂) örnek verebiliriz.

Organik maddelere örnek olarak da kolonyalarda kullandığımız etil alkolü (C₂H₅OH), çay şekerini (C₁₂H₂₂O₁₁) ve doğal gazın büyük kısmını kaplayan metan gazını (CH₄) verebiliriz.

Organik bileşiklerin formüllerine baktığımızda hepsinde C ve H elementlerinin olduğunu görürüz. Buna göre sadece C ve H elementlerini bir arada içeren tüm bileşiklerin organik bileşik olduğunu söyleyebiliriz. Organik bileşikler C ve H elementlerinin dışında başka elementleri de içerebilir.

Organik bileşikler ilk olarak 19. yüzyılda tanımlanmıştır. O zaman larda organik bileşiklerin sentetik olarak üretilemeyeceği düşünülüyordu. Bununla ilgili çalışmaların sonucunda 1828 yılında Friedrich Wöhler (1800-1882) ilk organik maddeyi laboratuvar ortamında üretmeyi başardı. Bu madde üreydi. Wöhler böylece, anorganik maddelerden üreyi sentezleyerek organik maddelerin sentezi için canlı organizmalara ihtiyaç olmadığını ispatlamış oldu.

Wöhler’in bu buluşu organik kimyanın gelişimi için başlangıç sayılır. Çünkü bu tarihten sonra organik maddeler, laboratuvar ortamında sentezlenmeye başlandı.

Organik maddeler, anorganik ya da organik maddeler kullanılarak sentezlenebilmektedir. Organik bileşikler karbon temelli oldukları için burada ortak olan karbonlu bileşiklerin kullanılmasıdır. Bu yüzden karbon elementinin özelliklerinin tanınması organik bileşiklerin yapısının tanınması açısından önemlidir.