Dünyadaki 5 Doğal Miras Alanı

Dün­ya Mi­ras Lis­te­si’n­de yer alan Si­men Dağ­la­rı, Eti­yop­ya’nın ku­ze­yin­de yer al­mak­ta­dır. Af­ri­ka Kı­tası’nda kar ya­ğış­la­rı­nın gö­rül­dü­ğü en­der yer­ler­den bi­ri olan bu dağ­lık alan­da çok sa­yı­da va­di ve uçu­rum bu­lun­mak­ta­dır. Kır­sal yer­leş­me­le­rin de bu­lun­du­ğu bu böl­ge, bi­yo­çe­şit­li­lik ba­kı­mın­dan zen­gin­dir. Böl­ge­de­ki ba­zı can­lı­lar en­de­mik­tir. Ge­la­da, Ha­beş kur­du ve Ha­beş ke­çi­si gi­bi hay­van­lar yer­yü­zün­de yal­nız­ca bu bölge­de bu­lun­mak­ta­dır. Bu bölgede başlıca tehdit, yasak olduğu hâlde yapılan avlanmalardır. Bunun önüne geçilmediği takdirde yalnızca bu bölgeye ait olan bazı canlılar yok olacaktır. Buradaki ormanların yok edilmesi de ekosisteme önemli zararlar verecektir.

Turkana Gölü’nün (7.42.Fotoğraf) büyük bir kısmı Kenya’da bir kısmı da Etiyopya’da yer almaktadır. Göl, Doğu Afrika’daki fay hattında oluştuğu için kuzey-güney doğrultu­ ğundaki uzunluğu fazladır (257 km). Genişliği ortalama 31 km olan göl 1977’de Dünya Miras Listesi’ne alınmıştır.

Turkana, dünyadaki en büyük çöl gölüdür. Tuzluluk oranı yüksek olan göl, birçok göç­ men kuşun mola yeridir. Gölde zehirli yılanlar, timsahlar ve su aygırları yaşamaktadır.

Gölün çevresinde hayvancılık ve balıkçılıkla geçinen yerli kabileler yaşamaktadır. Bu ekosistemdeki başlıca tehditler avcılıktır. Yöre halkı timsah, balık ve yılan avlayarak bunları yemektedirler.

Serengeti Ulusal Parkı Tanzanya’da yer almaktadır. 14.763 km2lik bir alana sahip olan Serengeti 1981’de Dünya Miras Listesi’nde yer almıştır. Savan bölgesinde bulunan park, biyoçeşitlilik bakımından zengindir. Aslan, fil, gergedan, leopar, bufalo, zürafa, çita ve ceylan bu parktaki başlıca hayvanlardır. Serengeti Ulusal Parkı iklim koşulları, bitki örtüsü ve su ekosistemiyle eşine ender rastlanan yerlerdendir. Yeryüzündeki en üretken ekosistemlerden biridir. Parktaki canlılardan beş tür Tanzanya endemiğidir. Bazı türler ise nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıyadır.

Park alanı korunmakla birlikte kaçak avcılık, turizm baskısı ve yangınlar alana yönelik başlıca tehditleri oluşturmaktadır. Park açısından diğer bir tehdit ise sudur.

Sınırlı miktarda bulunan suyun insanlar tarafından plansız kullanılması park açısından önemli bir tehdit oluşturmaktadır.

Bu park, yer­yü­zü­nün ilk mil­lî par­kı­dır (1872). Yak­la­şık Is­par­ta ili­nin yüz öl­çü­mü ka­dar alan kap­la­yan park ABD’nin Ida­ho, Mon­ta­na ve Wyo­ming (Vay­ming) eya­let­le­ri­nin ke­siş­ti­ği yer­de bu­lu­nur. Vol­ka­nik bir alan olan park, ay­nı za­man­da ola­sı bir sü­per vol­ka­nik faaliyetin de gerçekleşeceği yer ola­rak ka­bul edil­mek­te­dir. Bu özel­li­ğin­den do­layı çok sa­yı­da sı­cak su kay­na­ğı bu­lun­mak­ta­dır. Bunlar için­de en il­gi çe­ken­ler gay­zer­ler­dir. Bi­yo­çe­şit­li­lik ba­kım­dan da zen­gin olan park­ta çok sa­yı­da me­me­li hay­van, kuş ve ba­lık tür­le­ri ya­şa­mak­ta­dır. Bu bölge korunmadığı takdirde birçok canlı türü ve doğal alan yok olacaktır. Bu durum bir bütün olan dünya ekosistemi açısından önem taşımaktadır.

Filipinler’de bulunan resif 1993’te Dünya Miras Listesi’nde yer almıştır. Bu resifte yaşayan canlıların başlıcaları mercanlar, balinalar, yunuslar, köpek balıkları ve diğer balık türleri ile 100 civarında kuş türüdür.

Kıyıya yakın olan bu resifler, kıyıları büyük dalgalardan korumaktadır. Ayrıca birçok canlıya yaşam alanı oluşturdukları için mercan resifleri ekolojik bakımdan önem taşır.

Bu resifler açısından en önemli tehlike kirlilik, aşırı avlanma ve gemilerin verdiği zararlardır.