Ölüm kalp işlevlerinin ve solunumun kalıcı olarak durmasıdır. Beyin ölümü ise solunum dâhil beyin sapının işlevlerinin ve bilincin geri dönüşümsüz olarak kaybedilmesidir.
Beyin ölümü tanısına bireyin hastalığına bağlı olarak anestezist, kardiyolog, nörolog ve nöroşirürjiden oluşan en az dört kişilik uzman hekim kurulunca, belli laboratuvar sonuçları ve somut göstergelere bakılarak karar verilir.
Beyin ölümü tanısında bilincin tam kaybı, göz refleksinin ve yutkunmanın kaybedilmesi, solunum cihazı olmadan soluk alıp verme refleksinin gerçekleşmemesi gibi kriterler kullanılabilir. Bu gibi kriterlerin 12-24 saat aralığıyla takibi sonucu elde edilen veriler hekim kurulu tarafından değerlendirilerek beyin ölümü tanısı hasta yakınlarıyla paylaşılır. Söz konusu gözlemleme süresi ülkelere göre farklılık gösterir. Avrupa’da bu sürenin en uzun olduğu süre Türkiye, Almanya ve Avusturya’dır. Tıbbi destekle vücut fonksiyonları çalışan hastanın, yakınlarının kararıyla tıbbi destek kesilir. Klinik ölüm olarak da adlandırılan beyin ölümü tanısı; yaşam desteği bekleyen başka hastalar ve henüz fonksiyonlarını kaybetmemiş ve bir başka insana hayat verebilecek organların nakledilmesi için de son derece önemli ve değerlidir.
Güzel yazı olmuş.